Οι κυριότερες ενδείξεις του βελονισμού, όπως τις παρέθεσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (W.H.O Chronicle 34,249,1980) και επιβεβαιώθηκαν από εκτεταμένες κλινικές, εργαστηριακές έρευνες και ανακοινώθηκαν σε εθνικά, διεθνή και παγκόσμια ιατρικά Συνέδρια.
Πεπτικό σύστημα
– Γαστρίτιδα |
Καρδιαγγειακό σύστημα
– Ιδιοπαθής υπέρταση |
Αναπνευστικό σύστημα
– Άσθμα |
Ω. Ρ. Λ.
– Αλλεργική ρινίτιδα |
Γυναικολογία
– Δυσμηνόροια |
Δερματολογία
– Ακμή |
Ψυχικές διαταραχές
– Νευρώσεις, αγχώδης διαταραχή |
Αποκατάσταση
– Σύνδρομο Sudech |
Οξύς πόνος (ειδικά σύνδρομα)
– Μετεγχειρητική αναλγησία |
Χρόνιος πόνος
– Αυχεναλγίες |
Κεφαλαλγίες
– Ημικρανία |
Διάφορα
– Αναστολή της όρεξης / παχυσαρκία |
Η ιατρική κοινότητα παγκοσμίως αντιμετωπίζει με σοβαρότητα το θέμα του βελονισμού. Ο όγκος των εργασιών που εκπονούνται και ανακοινώνονται στα συνέδρια που γίνονται, με αυστηρά επιστημονικά και μεθοδολογικά κριτήρια καθημερινά μεγαλώνει, με αποτέλεσμα την πληρέστερη στατιστική καταγραφή της αποτελεσματικότητας του βελονισμού.
—————————————————–
Ο βελονισμός έχει καθιερωθεί διεθνώς σαν ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα. Στερείται παρενεργειών και είναι εντελώς ακίνδυνος όταν εφαρμόζεται από σωστά εκπαιδευμένους γιατρούς που αυστηρά τηρούν τους κανόνες εφαρμογής του. Στην Ελλάδα ο νόμος απαγορεύει την χρήση του βελονισμού σε μη γιατρούς γιατί είναι αναγνωρισμένος σαν ιατρική πράξη.
Η Ελληνική Πολιτεία με αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων «…δέχεται τον Βελονισμό ως μία μέθοδο θεραπείας η οποία εφαρμόζεται μόνο από ιατρούς…» (Αρ. Πρωτ. Υ7/οικ./4270/25-6-96), και συμπληρώνει ότι «…η εφαρμογή του Βελονισμού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευθεί στην Βελονοθεραπεία. «(574/Α4/1191/21-2-1980).